Είναι φορές που, όσο κι αν προσπαθείς, κάποιο
λάθος ξεπετιέται πίσω από τις γραμμές και σε περιπαίζει. Είναι βλέπετε κι αυτός
ο Δαίμων του τυπογραφείου που ακοίμιστος παραφυλά να σε εκθέσει ανεπανόρθωτα.
Είμαστε σίγουροι πως τον ξέρουν καλά όσοι κατά καιρούς ενεπλάκησαν σ’ αυτή την
περιπέτεια της εκδοτικής προσπάθειας.
Αναδημοσιεύουμε σήμερα τα ποιήματα δύο ποιητριών
που έπεσαν στα χέρια του ζητώντας συγνώμη εκ μέρους του. Πρόκειται για το
ποίημα της Μαίρης Θεοδοσίου Νικολάου (5ο τεύχος – «ΓΡΑΦΕΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗ») και τα
ποιήματα της Μαργαρίτας Παπαμίχου (4ο
τεύχος – «ΤΑΞΙΔΙ»)
Ευχαριστούμε τις ποιήτριες για την επιείκειά
τους.
Καλή ανάγνωση!
ΜΑΙΡΗ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΜΥΣΤΙΚΗ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
κάθε πέτρα και μνήμη
κάθε μνήμη σαν πέτρα
κι επιβιώνεις
ο χρόνος αποτύπωμα
να σωθεί το μονοπάτι
να γλυτώσει ο γυρισμός
νικηφόρο να φουσκώσει
λευκό πανί στον κάμπο
δίχως εμάς
απομεινάρια ψυχής
στη σειρά βαλμένα
σαν μέρες πειθαρχημένες
στοιβάζονται
ατελείωτη η γραμμή
μοιράζει το βλέμμα
μετρά ψίχουλα υποσχέσεων
φαγωμένα ήδη από αρπακτικά
που τα πήραμε για περιστέρια
-- οι αφελείς
και τι να θυμηθούμε
από έναν ύπνο θαλασσινό βαθύ
καλύτερα απολίθωμα
χωμένο στην άμμο
ν'ανταμώνω στον αιώνα
με την αρχαία μου πόλη.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΑΠΑΜΙΧΟΥ
1.
Ένα ταξίδι με ψάχνει γιατί πιστεύω σε αυτό που
έρχεται για να φύγει.
2.
Όσο πλησίαζε το πλοίο
μπερδευόταν το ταξίδι
δεν ήξερε ποιος έφευγε και ποιος έμενε
βάρη ενός φευγιού
πάνω σε ρόδες επιστροφής
πήγαιναν ερχόντουσαν και δεν μπορούσαν να
αποφασίσουν
οι βαλίτσες μισάνοιχτες χαμογελούσαν
ανυποψίαστες στην αμερόληπτη απόβαση της
αβεβαιότητας
ούτε λιμάνι ούτε καημός ούτε μαντήλια
είτε έρθω
είτε έρθεις είτε μαζί είτε ποτέ είτε και τίποτε
έτσι να το φοράς το σακίδιό σου να μην
κουδουνίζουν τα σπασμένα
ούτε μια τρίχα στο γάλα
στο διηνεκές τώρα σουλατσάρουν όλα τα άχθη
προβάρουν μια αφιξαναχώρηση
μια ωραία πλάνη
δυο άκρα που τείνουν να συναντηθούν και ποτέ δε
συναντιούνται
μια ανυποχώρητη ορμή
μια ταχύτητα που όταν πας να την προσδιορίσεις
εκτινάσσεται πέρα από το φως
βυθίζεται στο σκοτάδι και κάθιδρη χλιμιντρίζει
προς τα εμπρός
όπως η ζωή
3.
Ονειρεύεται πως φεύγει
όταν μένει
Κι όταν φεύγει
ονειρεύεται πως μένει
4.
Περπάτα σαν να είσαι μόνος σου στο δρόμο
που είσαι
άνοιξε ένα ένα τα θαύματα σαν να μην τα είδε
ποτέ κανείς
που δεν τα είδε
ξεφύλλισε το τετράδιο της ζωής σου σαν να μην
είναι δικό σου
που δεν είναι
πήγαινε στη θάλασσα ανατρέψου ταξιδέψου
ονειρέψου το πιο απίθανο σενάριο της ζωής σου
κάθισε τώρα και πες μου
τι σε έφερε ως εδώ
